عوامل بی میلی کودکان به یادگیری | چطور می‌توان کودکان را به درس خواندن علاقه مند کرد؟
تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۰۱۸۰۷
سارا محمدی
همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: علاقه مندی یا بی علاقه بودن کودکان به مطالعه و درس خواندن به عوامل زیادی بستگی دارد که یکی از مهم‌ترین آنها داشتن الگوی مناسب درخانواده است. از بسیاری از دانش آموزان در خانواده‌هایی که الگوی مناسبی برای این کار وجود ندارد انتظار می‌رود از درس خواندن و مطالعه کردن لذت ببرند؛ حال آنکه آنها هیچ گونه الگویی برای یادگیری مشاهده‌ای در این خصوص برای آنها وجود نداشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سارا محمدی، روانشناس و روان درمانگر تحلیلی کودک درباره عوامل بی علاقه بودن بعضی کودکان به یادگیری می‌گوید: مهم‌ترین عامل برای علاقه مند کردن کودکان به درس خواندن آن است که بتوانیم به دنیای درون روانی فرزند خود نزدیک شویم و توجه داشته باشیم کودکان هم مانند ما موجوداتی اجتماعی هستند، در ارتباط رشد می‌کنند و همچنین سرشار از هیجانات، امیال، نیازها و فانتزی‌ها و افکار مختص به خودشان هستند. ضمن آنکه دلایل زیر بنایی مشکلات به ظاهر مشترک می‌تواند از فردی به فرد دیگر نیز متفاوت باشد.
توجه به دلایل بروز رفتارهای کودکانبه گفته این روانشناس، نکته مهم و حائز اهمیت آن است که هر مسئله یا رفتاری که از جانب فرزندمان باعث دغدغه‌های ذهن ما می‌شود صرفاً باید برای ما حکم تابلوی راهنمایی در خیابان را داشته باشد که به کمک آن قرار است بیشتر ذهن فرزندمان را بشناسیم. یعنی رو به رو شدن با مسائل مختلف از جانب کودک صرفاً مقصد نهایی نیست بلکه می‌تواند راهی برای نزدیک شدن بیشتر ما به دنیای او باشد. بنابراین بی میلی در یادگیری یا عملکرد تحصیلی پایین درکودکان نیز می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد.
محمدی می‌گوید: ما به عنوان والد در مواقعی ممکن است تمام توجه و تمرکزمان را بر روی نمره یا عملکرد تحصیلی فرزندمان بگذاریم و بدون توجه به عوامل ایجاد کننده بی علاقه بودن او به درس و مدرسه و احساسات و نیازهایی که فرزندمان دارد بخواهیم در سریع‌ترین زمان ممکن؛ او را به درس علاقه مند کنیم. چون احتمالاً این مسئله هیجانات ناخوشایند زیادی را هم در ما برانگیخته کرده است پس بدون توجه به دنیای درونی فرزندمان ممکن است به او فشار مضاعفی وارد و او را بی علاقه‌تر کنیم.
محمدی می‌گوید: پس از برداشتن تمرکز خود بر نمره فرزندمان؛ سعی کنیم از بی میلی در یادگیری یا نمره و عملکرد تحصیلی فراتر رویم و مانند یک کارآگاه مهربان و با توجه همدلانه به احساسات و نیازهای کودک، کنجکاوانه علت‌های زیربنایی این موضوع را در فرزند خود کشف کنیم؛ علت‌هایی که بی شک از فردی به فرد دیگر نیز متفاوت خواهد بود.
فرزند شما مسئول محقق کردن آرزوهای شما نیستبه گفته این روانشناس، موضوع مهم دیگر تمرکز والدین بر دنیای درون روانی خودشان است. در واقع گاهی ما آگاهانه یا ناآگاهانه خواستار آن هستیم که آرزوهای تحقق نیافته خود را به وسیله فرزندانمان محقق کنیم.
بعضی پدر و مادرها عملکرد تحصیلی پایین فرزندشان را به معنای با ناکارآمد بودن و عدم ارزشمندی خود می‌دانند و چون تجربه چنین احساساتی برایشان دشوار است، سعی می‌کنند هرچه سریع‌تر و با فشار بیشتر فرزندشان را واردار کنند در کوتاه‌ترین زمان، به بهترین عملکرد دست یابد.
در مرحله بعد ما باید پس از شناخت علت زیربنایی مشکلات کودک، در کنار او باشیم و او را حمایت کنیم تا بتواند در کنار ما عملکرد بهتری داشته باشد. درک مشکلات کودک نیز موضوع مهم دیگری است که می‌تواند در نتیجه بهتر عملکرد کودک بسیار موثر باشد. برای این کار تصور کنیم اگر کسی این گونه با ما رفتار می‌کرد چه احساساتی را تجربه می‌کردیم؟
فرزندتان را سرزنش و تحقیر نکنیدوقتی بر مشکلات رفتاری خودمان و کودک متمرکز می‌شویم ممکن است حتی متوجه علت بی میلی یا عملکرد پایین تحصیلی کودک هم بشویم.
توجه داشته باشیم وقتی به خاطر نمره پایین کودک او را سرزنش و تحقیر کنیم و در مقام مقایسه او با دیگران برآییم آیا او را نسبت به درس خواندن و مدرسه رفتن بی میل ترخواهیم کرد.
به گفته این روانشناس، گاهی کودک حتی به قیمت تجربه کردن اضطراب‌های شدید برای کسب توجه و عشق والدین خود و ترس از دست ندادن آنها سعی می‌کند همیشه بهترین نمره را کسب کند؛ چیزی که می‌تواند سلامت جسم و روان او را تحت الشعاع قرار دهد.
وقتی کودک را این گونه وادار به گرفتن نمره بالامی کنیم او تا بزرگسالی احساساتی نظیر خشم، ترس و شرم را زیر نقاب توانمندی پنهان خواهد کرد و این احساسات از درون او را فرسوده‌تر خواهد کرد. در واقع او یاد گرفته است برای داشتن هرکسی که دوستش دارد باید تلاش کند تا رضایتش را جلب کند؛ حتی به قیمت دور شدن از نیازها و احساسات خود.
این روان درمانگر تحلیلی کودک می‌گوید: زمانی که ما سعی می‌کنیم کلیت و فردیت فرزندمان را ببینیم و او را فقط با دستاوردهای تحصیلی‌اش معنا نکنیم در جهت تعدیل و تنظیم احساسات و مسائل او گام برمی‌داریم. بنابراین او امنیت و اعتماد را تجربه خواهد کرد و به این ترتیب میل به یادگیری در او نیز بیشتر خواهد شد.
در واقع داشتن علاقه و احساس امنیت موضوع مهمی در یادگیری است. همان طور که بسیاری از ما خاطره‌ای از معلم‌هایمان داریم که دوستشان داشتیم و در درس آنها بسیار موفق بوده‌ایم. شاید علت این پیشرفت تحصیلی در ابتدا به دلیل ایجاد رابطه‌ای امن با آنها بوده باشد.
کد خبر 797629 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها کودکان مدرسه و مدارس والدینمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: کودکان مدرسه و مدارس والدین عملکرد تحصیلی درس خواندن بی علاقه بی میلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۰۱۸۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سخنگوی یونیسف: گورستان‌هایی در غزه دیدم که مملوء از کودک بود
آفتاب‌‌نیوز :
«در رفح گورستان‌های جدیدی دیدم که مملوء از کودکان شده بود.» این عبارتی است که «جیمز الدر» سخنگوی صندوق کودکان سازمان ملل متحد در یادداشتی که روزنامه «گاردین»، عصر امروز (چهارشنبه)، آن را منتشر کرده، از مشاهدات خود در غزه روایت کرده است.
سخنگوی یونیسف که سه بار از بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان اروپایی رفح (جنوب غزه) بازدید کرده، می‌گوید: «کودکان بسیاری را دیدم که از یک تخت استفاده می‌کردند.»
او در ادامه درباره تبعات حمله به منطقه پرجمعیت رفح در جنوب نوار غزه اشاره می‌کند و می‌گوید: «۶ ماه گذشته است و این جنگ سیاه‌ترین رکورد‌های بشریت را شکست» چراکه گزارش‌ها نشان می‌دهند بیش از ۱۴ هزار کودک کشته شده‌اند و «اوضاع در شرایطی که تهدید می‌شود این مسیر وحشتناک ادامه خواهد داشت، بدتر می‌شود.»
سخنگوی یونیسف اضافه می‌کند در منطقه کوچک رفح بیش از ۱.۴ میلیون غیرنظامی گنجانده شده‌اند و چنانچه اسرائیل به این منطقه حمله کند، وضعیت بسیار وخیم خواهد شد.
این مقام سازمان ملل با روایت مشاهدات خود از غزه می‌گوید فلسطینیان با کمبود شدید آب مواجه هستند، به‌نحوی که در رفح برای هر ۸۵۰ نفر یک دستشویی و برای هر ۳۵۰۰ نفر یک محل استحمام وجود دارد.
الدر این شرایط این گونه توصیف می‌کند: «تصور کنید که یک دختر نوجوان یا مردی مسن یا زنی باردار یک روز کامل در صف می‌ایستد تا فقط حمام کند.»
او بار دیگر حمله به رفح را فاجعه‌بار می‌خواند و اشاره می‌کند که در این منطقه ۶۰۰ هزار کودک وجود دارد.
این مقام ارشد سازمان ملل در ادامه به وضعیت بد بیمارستان اروپایی غزه اشاره می‌کند و می‌گوید: «وقتی که در ماه آوریل از این بیمارستان بازدید کردم. جراح کودکان بالای سر کودک کوچک دیگری به نام محمود خم شده بود. بر اثر انفجار موشکی که خانه‌شان اصابت کرده بود، در سرش احساس درد می‌کرد. در حالی که داشت اشک می‌ریخت از من پرسید: مگر این پسربچه چه کار کرده است؟!»
الدر در ادامه اشاره می‌کند یونیسف ۳۱ اکتبر غزه را گورستان کودکان خوانده بود و «در ماه گذشته من گورستان‌های جدیدی دیدم که در رفح ساخته می‌شدند. هر روز، جنگ مرگ و ویرانی با خود می‌آورد.»
سخنگوی یونیسف می‌گوید طی بیست سالی که با سازمان ملل همکاری داشته است، هیچگاه ویرانی‌ای به اندازه ویرانی شهر‌های غزه و خان یونس ندیده است
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان